Boedapest van4 sep tot 9 sep 2011

Miranda is een vrouw van veertig jaar,ze is heel sportief. Ze sport veel, ze golft en loopt marathons. In Nederland heeft ze een paar keer de van dam tot dam gelopen. Dit houd in dat ze hard loopt van Amsterdam naar Zaandam. Ook had ze in Den Haag van pier tot pier gelopen, dit is een halve marathon. Ze Heeft een Hongaarse Vader en een Hollandse moeder. Ze heeft al heel vroeg haar vader verloren aan kanker. Met trainen steunt ze ook KIKA (kinder kanker fonds). Elke zondag is ze te vinden op Schiphol bij het Wheel of Energy, elke kilometer dat ze loopt sponsert ze KIKA. In September gaat ze de halve marathon van Boedapest lopen, de geboorteplaats van haar Vader. Hoe het verloopt, kom ik nog op terug.

4 september 2011 Gisteravond zijn wij goed aangekomen. Wij zijn gehaald door een taxi van het hotel. De rit duurde een half uur, als wij de taxi moesten betalen dan waren we omgerekend ongeveer € 16,-- kwijt. Wij zijn in normaal apartement "geen luxe". De eerste nacht hebben wij heel slecht geslapen omdat de bedden veel te zacht waren. Je kon de spiralen van het bed voelen. Je raad het al, als ik zeg au, au, au, ja dat is Cora die opstaat. Daar kwam ook nog bij dat er ouders met kinderen rond 03.45 uur langs kwamen en behoorlijk lawaai maakten. Na het eten zijn we op stap gegaan naar de startplaats om Miranda op te peppen voor de halve marathon. We zijn met de metro naar de marathon gegaan,onderweg kwamen we een Hongaarse vrouw tegen die er ook naar toe ging. Gelukkig konden we goed engels met haar praten. Vroeger rende zij ook deze marathon, maar door een blessure aan haar knie kon zij het niet meer. Een van haar de kinderen, rent wel deze marathon. We moesten nog zo'n 5 minuten lopen om bij de start te komen. We liepen twee honderd meter van de start vandaan toen er werd afgeteld. Ik klom op de tribune om foto's te maken, ik zag geen Miranda dus maakte achtereen volgens foto's totdat het SD kaartje vol was. Ik hoopte dat zij er op was(dus de foto's nakijken). Nadat iedereen weg was belden wij naar Hans en vroegen waar hij stond. Tijdens het gesprek met hem, liep hij onze kant op, dus we hadden elkaar snel gevonden. Wij hebben een terrasje gepakt in afwachting van Miranda. Wij zaten daar crica anderhalf uur. Tijd om naar de finish te gaan. Het was zeer warm. de temperatuur was circa 30 graden celcius. Wij zagen runners die het vlak voor finish heel moeilijk hadden.Zo was er een man, die ongeveer 200 meter voor de finish viel. Hij trachtte op te staan,hij werd geholpen maar hij kon niet meer. Hij werd naar de kant getrokken, en er werd naar een arts gevraagd, hij was namelijk in chock . Hij kreeg water over hem heen gegoten en kreeg een infuus toegediend en werd later afgevoerd naar het ziekenhuis.. Na een kwartier kwam Miranda fris binnen. Wij namen een taxi met zijn allen om naar het hotel gaan van Hans en Miranda. Daar zijn we gebleven totdat de masseur kwam. Wij ging naar het appartement, maar eerst nog wat boodschappen doen. Zo, eerst rusten en later de foto's uitzoeken en plaatsen.

5 september 2011 Gisteravond hebben wij op de bedbank geslapen. Cora kon niet goed slapen vanwege de marathon loper die neerviel,ze vond het zielig dat hij de finish niet gehaald had. Verder was de bedbank te hard voor ons, dus je mag zelf in vullen hoe wij geslapen hebben. Het is nu 06.55 uur. Wij zijn aan het beraden wat we gaan doen. Ik ga nu de foto's nakijken. Op welke foto Miranda staat, van de start. Helaas, al de foto's van de start stond ze niet op. Ik heb alleen de foto's van de finish geplaatst. Na een internetstoring van mijn computer kon ik niets doen gisteren, het spijt me dat ik te laat kwam met mijn verhaaltjes. Na beraad hebben we met de hop on hop off bus een tour gemaakt, ik zal zo spoedig mogelijk de foto's plaatsen. 

 Opera Parlement

 Kasteel

  Helden pelin

 Pest van boven 

7 september 2011
Vandaag is Cora met Miranda naar haar jongste halfbroer gegaan, Hans en ik gingen wandelen. We moesten van Cora naar een restaurant zoeken vlakbij de opera. Maar eerst zij we langs de donau gaan wandelen. Het was nog vroeg in de morgen toen we langs de donau wandelden want we zagen vele zwerver's slapen. We vonden tijdens het wandelen ook een kortere route naar het hotel van Hans en Miranda. We hebben eerst wat gedronken op een terras vlakbij ons apartement. Daar keken hoe de kortste route was naar het Belcanto restaurant. Want Cora vond het leuk om zingende ober's bij haar tafel te krijgen. Volgens de recentie's werd Belcanto alom geprezen. Dus met goede zin waren Hans en ik daar naar toe gegaan. Daar aangekomen vonden we de deuren dicht, we keken naar binnen en zagen een conifeer helmaal verdord. De gordijnen waren stoffig en vergaan. We zeiden tegen elkaar,laten we zeggen dat we daar gegeten hebben en doodziek zijn geworden van het bedorven voedsel. Waarom zij dicht waren weten we niet want in 2008 hadden ze nog michelin ster gekregen. Ik denk dat de vele concurentie hun de das om hebben gedaan of ze zijn gewoonweg over de kop gegaan. Daarna zijn we de vrouwen gaan halen bij het West End station. Onderweg moesten we nodig plassen, dus naar een openbaar toilet. Daar aangekomen moesten eerst betalen, de vrouw die schoonmaakte werd erg ongeduldig. Hans liep weg en de vrouw zei weer dat we moesten betalen. Hans zei: "Maak je niet dik dame, we betalen heus wel" ik pakte 200 HUF en gaf het haar. Zonder te groeten gingen we weg. Daarna zij we met z'n allen weer op de hop on hop off gegaan maar nu op de gele lijn. Na tijdje de route gevolgd te hebben zijn we de markthallen ingegaan. Miranda vond het heel leuk en maakte vele foto's voor haar website. Wij hebben daar voor de Mirentxu en Arantxa nog een leukigheidje gekocht. Wij hebben nog wat te drinken genomen en zijn daarna naar huis gegaan.

Deze brug is gebouwd door Engelsman. Zoals u het ziet lijkt het op de Tower Bridge het is wel te ver genomen

U ziet hier twee leeuwen. Het verhaal gaat wie een fout aan de leeuwen ziet dan springt de bouwer het  water in. op een dag zei een kind "mam de leeuw heeft geen tong" en de bouwer sprong het water in. Hij was niet verdronken.

 Belcanto waar de Ober zongen, maar helaas het spookt alleen. 

Ja dit weten jullie niet ik zal het maar zeggen slee is mijn eigen dom ik heb het maar alleen uitgeleend.

8 september 2011

Hiep, hiep, hiep, Hoera Cora is jarig vandaag. Miranda heeft als verrassing gebak gekocht. Wij hebben bij hun in het hotel het gebak gegeten, de koffie was gratis. Na het koffie uurtje zijn wij ieders zijn weg gegaan. Wij zijn met de metro op zoek gegaan, naar de grotten en later naar het stadje Szentendre. Voordat we naar Szentendre gingen, bezochten wij een Basiliek. Als we het goed gehoord hadden, konden er 8000 personen in, en dat is veel voor de kerk. Het was een hele mooie kerk. Ik hoop zo spoedig de foto's er van te plaatsen op het site. Nu gaan wij naar Szentendre. Het is een stad met vele mogelijkeheden. Eerst een stukje geschiedenis. Het uniforme stadsbeeld, uit de 18e en 19e eeuw, bleef bestand in Szentendre. Zijn schoonheid bestaad uit de ligging, nabijheid van de Donau, achitectuur en de monumenten samen. Door de eeuwen heen zijn hier schilders, beeldhouwers en andere kunstenaars. Zo vonden wij ook een marsepeinen museum. Ik zal zo spoedig hier van de foto op het wed zetten, dan hoef ik het niet te beschrijven. Op de terug weg kregen we controle, de conducteur zei dat wij een kaarte bij moest kopen. Wij zeiden dat in Boedapest ook geldig was. Hij zei dat we zo'n 30 kilometer van Boedapest waren. Want het kaartje was dus niet geldig hier, Afijn het koste maar 310 hun.forint Thuis gekomen, (apartement) hebben wji ons omgekleed en wat gedronken. We kregen een diner aangeboden van Hans en Miranda, er zou ook Hongaarse muziek bij zijn. Ja, dat was er wel maar niet wat wij van verwachten. Zoals wij Hongaarse muziek verwachten, dat zij langs de tafels gingen, jammer, dat was niet zo. Het is zeer laat geworden wij gaan zo naar bed. Ik zet dit alvast op het web, maar moet nog nagekeken worden, want mijn taal is niet goed. Ook zal de geschiedenis uit breiden van het stadje Szentendre.

 Koepel hooft altaar

 ingang

marsepein figuren

 was te lekker om te laten staan mmmmmmmm.

9 sep

Vandaag, de verjaardag van Arantxa. Jammer, het is de laatste dag vandaag. 11.00 uur, moeten wij van de kamer verlaten en dan? Ja, Cora had nog een kaartje dat nog geldig is. Dus na het pakken en eten gingen wij met de tram, zo maar wat rond te rijden met de tram Wij Kwamen onderweg de rotskerk tegen, ik al eerder een foto geplaatst maar het was te ver weg. Nu, hebben wij een foto van dichtbij gemaakt. Wij zijn naar binnen gegaan en daar heb ik vele foto's. Wij vonden het mooi en wij hopen dat jullie het ook moot vinden wij hebben een taxi besproken via het apartement en wij zouden dan 15.00 uur gehaald worden. Wij waren daar op tijd bij de afgesproken plaats. Het was al 15.05 en nog geen Taxi er kwamen wel een paar langs maar die waren vol. Om 15.10 kwam een taxi, en stapte iemand uit, wij lieten de chauffeur onze ticket van de taxi zien. Hij zei: "een ogenbliek, A.U.B". Ik zal het vragen. Cora ging naar de receptie toe om te vragen, welke taxi maatschappij het was. Ze kwam terug, en zie: "het is een star-taxi ". Ik keek naar de taxi en zei "Ja, het is een star" Onder tussen was ik de koffers al in te laden. Wij stapten in, de chauffeur vroeg, waar moet jullie heen, wij zeiden naar het vliegveld. De chauffeur vroeg aan ons welke terminal. Het antwoord, is dat weten we niet. Hij werd kwaad en zei:"er zijn hier drie terminals" De eerst was de kleinst en de twee andere waren 5 kilometers verder. dan is er nog A1 of A2 ook die wisten wij niet. Ja, U raad het al de chauffeur werd kwaad. Het werd onder tussen later en later. Hij reed als een gek door de straten om de fille te omzeilen. Toch bracht hij ons naar de plaats waar wij moesten zijn. Voor de zekerheid vroeg Cora, aan een agente, zijn we hier goed. Zij antwoordde met ja, een zucht van opluchting van ons. Wij gingen naar binnen met de koffers om in te checken. Na zo'n half uurtje gewacht in de rij, zei ik tegen Cora, we moeten hier inchecken, Nee, zei ze en ik weet niet hoe het gaat, en later toch ging zij naar een stuwardes en vraagt, moeten wij hier inchecken. Ja zei ze. Wij vroegen ons af hoe het moest. Dus gingen Cora naar stuward en vraagt of hij ons wil helpen. Hij hielp ons, nadat wij dat gedaan hadden brachten wij onze koffer weg. Tot onze verbazing moesten we onze hand bagage, ook laten wegen, wij mochten maar twaalf kilogram mee nemen, en dat was goed. Tot zover gaat het goed. Op weg naar de Gate A 10, moeten wij de anderkant op via B. Wij keken elkaar aan. Wij zochten naar Gate A. Daar waren we de weg kwijt, gelukkig was een EHBO'er die een invaliede moest weg brengen. Hij vroeg waar wij heen moesten gaan. Na een tijdje kwam hij terug, met het antwoord, hier achter aansluiten. Nu wij zaten goed we moesten alleen van de B kant in en zo weer terug naar A 10. Dit is gedaan door de drukte te verdelen. Eindelijk aangekomen bij A 10, moesten wij niet lang te wachten, voor in te stappen. De vlucht is voorspoedig. Zo wij zijn nu veilig thuis. Jammer dat het voorbij is. Nu, de koffers uitpakken maar. We kijken naar de reis in november naar New York, daar gaat de dochter van Cora, de hele marathon lopen. Wij gaan daarna naar Tampa.

 als dorst het kan je hier drinken berg kapel zaal

 Bernadet

  spreekstoel